Zijn houding ten opzichte van de menselijke waardigheid

In de Indiase traditie is het de gewoonte om mensen te beoordelen aan de hand van waar ze geboren zijn; onder welke familie of onder welke groep mensen. In India hanteert men het kastenstelsel, en wanneer je in de laagste kaste geboren bent, onder de 'uitgestotenen' oftewel 'de onaanraakbaren', dan maak je je verdere leven geen schijn van kans meer. Je telt dan niet meer mee. De Boeddha heeft een dergelijk vernederend systeem altijd fel bekritiseerd.

Zo was er een zekere Sunita die een vuilnisman was en (in de ogen van de mensen) geboren was in de zogenaamde kaste van de uitgestotenen. Mensen keken erg op hem neer. Zij hadden zoveel eigendunk, dat wanneer hun schaduw op Sunita viel, ze hem schopten en sloegen tot bloedens toe. Maar op een dag ontmoette hij de Boeddha die op dat moment zijn bedelronde deed. Zijn vredige uitstraling en de vriendelijkheid van de Boeddha maakte een enorme indruk op Sunita. Nog nooit was iemand zo vriendelijk voor hem geweest. Toen de Boeddha hem vroeg of hij monnik wilde worden en hij de wereld waarin hij verkeerde wilde verlaten, maakte Sunita daar direct gebruik van. Ze namen hem mee naar de tempel waar hij werd ingewijd. Net zoals anderen, kreeg hij een monnikengewaad waardoor het vernederende kastenstelsel voor hem ophield te bestaan.

Door met grote vastberadenheid te oefenen, werd Sunita een van de arahats. Ook was er een zekere Sopaka die in de laagste kaste geboren was. Ook hij werd een leerling van de Boeddha en ook hij bereikte het hoogste doel wat een mens maar kan bereiken. Hiermee toonde de Boeddha aan dat iemand niet een uitgestotene wordt vanwege geboorte, maar uitsluitend door zijn daden. In de Vasala Sutta (Snp1-07) geeft de Boeddha ondubbelzinnig weer wie nu wel en wie nu niet een uitgestotene is.

Kijk op de pagina Personen bij Sunita voor meer over deze persoon.