Theorie en praktijk gaan samen

Vaak denken mensen dat meditatie zich beperkt tot het urenlang op een kussentje zitten, maar dat is een grote vergissing. Het is een gebrek aan kennis omtrent de Dhamma. Daarnaast wijzen leraren die meditatielessen geven, hun leerlingen er niet of niet nadrukkelijk genoeg op dat meditatie veel meer omvat.

Het leren of bestuderen van de Dhamma wordt vaak niet als 'de praktische beoefening' gezien. Maar vergis je niet dat meditatie voor 'mentale ontwikkeling' staat. Het Pali woord hiervoor is bhavana. De Dhamma belicht hoe dingen zijn en hoe dingen werken. Als je de Dhamma niet kent kun je de Dhamma ook niet in praktijk brengen (patipatti). Zo eenvoudig is het.

Door de Dhamma te leren (pariyatti) wordt de Dhamma in je leven geïntegreerd. Je leven wordt ermee verweven, doordrongen. Dan leer je in de sleur van het alledaags leven alle toestanden kennen zodat je met elke situatie kunt omgaan.

Zeg ik nu dat het 'zittend mediteren op een kussen' overbodig of niet belangrijk is? Nee, natuurlijk niet! Het vormt zelfs een basis om in de gang van het alledaagse leven sterker en stabieler te zijn. Zie o.a. Neerzitten en dagelijkse activiteiten en overige pagina's van de sectie De basis van meditatie.

De theorie, het leren van de Dhamma, het lezen van toespraken (sutta's) etc., zijn allemaal praktische zaken. Zo komt bijvoorbeeld het vierde fundament van de satipatthana training neer op het bespiegelen van de Dhamma (dhammanupassana). Ook dit is zowel een theoretische als een praktische oefening. Theorie en praktijk worden alleen als twee apart van elkaar bestaande zaken beschouwd wanneer de samenhang gemist wordt. Er is dan ook een groot verschil tussen de niet-geïnstrueerde wereldling en de geïnstrueerde edele discipel. Zie Dhammanuvatti.

Het leren van de Dhamma (pariyatti) is één van de voorwaarden om in de stroom te treden (sotapattiyanga). In het boeddhisme draait het allemaal om begrijpen.