Visakha's verdriet om Datta

Toen de Boeddha in het Jetavana Klooster verbleef, sprak hij dit vers, met verwijzing naar Visakha, de beroemde vrouwelijke sponsor van het Pubbarama Klooster.

Het verhaal gaat, dat het de gewoonte van Visakha was de dochter van haar zoon, een meisje genaamd Datta, toestemming te geven de monniken in haar huis te bedienen tijdens haar afwezigheid. Na verloop van tijd stierf Datta. Visakha zorgde voor het afleggen van haar lichaam. Daarna, toen ze niet in staat bleek te zijn haar verdriet onder controle te houden, ging ze bedroefd en vol van smart naar de Boeddha. Na hem begroet te hebben, zat zij respectvol aan zijn zijde. En de Boeddha zei tegen Visakha: "Waarom is het, Visakha, dat je hier zit, bedroefd en vol van smart, met tranen in je ogen, huilend en wenend?"

Visakha legde toen de zaak uit aan de Boeddha, met de woorden: "Bhante, het meisje was mij zeer lief. Zij was geloofwaardig en trouw. Haar gelijke zal ik nooit meer zien."

"Maar, Visakha, hoeveel inwoners heeft Savatthi?"

"Ik heb u horen zeggen, bhante, dat het er zeventig miljoen zijn^[1]."

"Maar stel je eens voor, dat al die mensen je net zo lief zijn als Datta. Zou je dat willen?"

"Ja, bhante."

"Maar hoeveel mensen sterven er elke dag in Savatthi?"

"Een zeer groot aantal, bhante."

"In dat geval is het zeker dat je te weinig tijd zou hebben om je in je verdriet te bevredigen. Je zou er dag en nacht mee doorgaan en niets anders meer doen dan jammeren."

"Zeker, bhante; ik begrijp u heel goed!"

Toen zei de Boeddha: "Goed dan, Visakha, lijd geen smart. Wat het ook is, verdriet of angst, het ontstaat enkel en alleen maar door genegenheid." En toen uitte hij het vers waar dit verhaal mee begon.

Uitleg vertaling vers 213

Commentaar

pema: 'Zinnelijke liefde' of 'het verlangen naar zelfzuchtige genegenheid'.

Eindnoten

^[1] Uitdrukkingen in het Pali zoals zeventig miljoen moet men niet letterlijk nemen. Het betekent gewoon 'heel veel'.