Basis kernpunten voor inzicht

Inhoudsopgave

Mentale reacties

Aandacht het werk laten doen

Niet reageren maar ageren

Mentale reacties

In inzicht meditatie zijn er drie essentiële kernpunten die altijd van toepassing zijn: 1. aandacht schenken; 2. zien en 3. begrijpen.

Omdat bewustzijn de neiging heeft 'te kleven aan een mentaal object', reageren mensen vaak vanuit oude gewoonte- en gedachtepatronen op gebeurtenissen, op dingen, op fysieke en mentale toestanden etc. Emoties en diverse mentale associaties roepen voortdurend innerlijke reacties op omdat ze elkaar 'voeden' en zodoende in stand worden gehouden. Het is zoals een vuur dat blijft branden vanwege de brandstof die er voortdurend opgegooid wordt. Door het 'voeding' (ahara) geven ontstaan er hele reeksen van mentale reacties waardoor men 'bij het oude blijft' en bewustzijn niet vernieuwd kan worden. Hierdoor kan de geest niet echt intelligent en efficiënt zijn waardoor hij moeilijkheden blijft ondervinden.

Reageren kan gezien worden als 'vastgrijpen', als 'hechten'. Waar je op reageert, daar raak je in betrokken. En waar je in betrokken bent, daar kun je niet vrij van zijn. Vanwege het hechten, dit 'in betrokken zijn', dit 'in beslaggenomen zijn', dragen we het oude in ons en nemen we het voortdurend met ons mee. De nieuwe momenten die we vervolgens ervaren, zelfs ons hele persoonlijke bestaan, worden dan overschaduwd en gekleurd door het oude. Nieuwe ervaringen zouden geheel vrij moeten zijn van oude ervaringen, maar dat is niet mogelijk als we blijven vergaren en daarmee onze geest blijven belasten met het oude. We dienen zelfs vrij te zijn van wat we weten. Als we hechten aan wat we weten beperken we onszelf omdat we onszelf dan afhankelijk (nissito) maken en we gebonden zijn aan kennis (ñana bandhu). Hierdoor kan er geen verdieping van inzicht plaatsvinden.

Vanwege het 'in betrokken zijn', dit 'in beslaggenomen zijn' — waar we vaak niet bewust van zijn — gaan we steeds weer van het oude uit. Maar met het oude als uitgangspunt kan er geen innerlijke vrijheid zijn omdat we door het oude, de eerdere ervaringen, kennis etc., in beslag genomen zijn. Waar het oude is daar kan het nieuwe immers niet zijn. Zo kan er geen nieuwe, frisse visie ontstaan. Bewustzijn kan niet vernieuwd worden als het geconditioneerd is door het oude, d.w.z. als het 'bepaald wordt door' of 'voortkomt uit' oude ervaringen, het bekende. Maar zodra we bereid zijn het oude niet meer met ons mee te dragen en onze ballast (upadhi) gaan afwerpen, kunnen we open staan voor het onbekende en kunnen we nieuwe dingen ontdekken. Dit opent de weg die een radicale verandering in ons teweeg zal brengen.

Aandacht het werk laten doen

De meest hardnekkige reacties zijn werkzaam in de diepe lagen van de geest. Daarom is er veel aandacht (sati) voor nodig om ze te zien en ze uiteindelijk te begrijpen. Wanneer je ze ziet worden hun verbanden, oftewel de keten van oorzaak en gevolg, langzaam maar zeker zichtbaar en kun je begrijpen wat voor een nadelen deze reacties teweeg brengen. Het begrijpen zelf zorgt er op een natuurlijke manier voor dat onnodige, overbodige en nadelige (onheilzame) mentale associaties verlaten worden. Het is hetzelfde als in het geval waarbij iemand begrijpt dat slechte gedachten leiden tot slechte daden en deze op hun beurt leiden tot slechte gevolgen voor hemzelf en voor anderen. Het is het begrip dat aanleiding geeft om slechte daden te verlaten, om het op te geven.

Het bovengenoemd voorbeeld betreft (gedeeltelijk) het mentale gebied, maar het werkt zo ook op het fysieke (en verbale) vlak. Wanneer iemand fysieke handelingen verricht terwijl er geen aandacht is, zal hij overbodige (en minder kwalitatieve en inefficiënte) handelingen verrichten. Hierdoor moet iemand harder werken voor hetzelfde resultaat. Dit maakt duidelijk dat zintuiglijkheid (kama) tot innerlijke slavernij (yoga) leidt. Want de grote tegenwerker van aandacht, is zintuiglijkheid. D.w.z. dat iemand eerder afgeleid is door 'wat de zintuigen willen' waardoor de aandacht versnippert raakt oftewel de concentratie verdeeld is. Het mag duidelijk zijn dat zintuiglijkheid ook aanleiding geeft tot onheilzame acties hetgeen tot een grote 'omweg' leidt voor wat betreft het realiseren van innerlijke harmonie.

Zo kunnen we zien dat wanneer er aandacht is, we geen verkeerde en overbodige acties uitvoeren. Daarom is het essentieel om aandacht het werk te laten doen. Met aandacht leren we zonder omwegen te zijn zodat we recht op het doel af gaan. Zowel fysiek, verbaal als mentaal.

Het is aandacht dat tot juist begrip (samma ditthi) leidt. Juist begrip oftewel inzicht leidt tot het verlaten, tot het opgeven, tot het loslaten, tot verzaking (nekkhamma). Het volledig verzaken is gelijk aan innerlijke vrede, bevrijding van lijden (dukkha). Voor de volledige bevrijding van lijden echter, is een doordringend inzicht nodig (een begrip van een hoog niveau) in de ware aard van fenomenen: namelijk de vergankelijkheid, het onbevredigende en het onwezenlijke van dingen (ti lakkhana). Dit doordringende inzicht wordt dankzij de beoefening van inzicht meditatie steeds krachtiger en zal ongetwijfeld zijn vruchten afwerpen.

Niet reageren maar ageren

Zolang we reageren blijft de reeks van innerlijke reacties voortbestaan dat zich manifesteert middels onze daden via het lichaam, de spraak en gedachten. Daarom zouden we niet moeten reageren maar ageren. Reageren betekent ergens van uitgaan, je door iets op sleeptouw laten nemen, je onderwerpen aan iets of iemand, vanuit een vooropgezet idee tewerk gaan etc.

Ageren daarentegen, betekent niet dat niets gedaan wordt, maar wat je doet is niet geconditioneerd, is niet bepaald door het oude of beïnvloed door de mensen in de wereld (conformisme), door gewoonte- of gedachtepatronen of door wat dan ook. Het is een ongekunsteld handelen zonder vooropgezette ideeën (asankharika citta), spontaan en echt. Ageren is een zuivere lichamelijke, verbale of mentale actie waarin louter gedaan wordt wat nodig is, niets meer en niets minder. Het gaat recht op het doel af en is zonder omwegen, eenvoudig en efficiënt. Ik noem het 'wijsheid in actie' oftewel 'handelen zonder te vergaren'.

In alle gevallen is het aandacht schenken een voorwaarde en het kardinale startpunt om mentale reacties te kunnen zien. Het zien is een voorwaarde om ze te begrijpen. Het begrijpen is een voorwaarde om er vrij van te kunnen zijn. Want het is het zwaard van wijsheid dat de keten van reacties doorkapt. Dit is het tot rust komen, alsof er een hevig vuur uitdooft (nirodha samapatti).

Wanneer iemand z'n middelvinger naar je opsteekt en je bent niet aandachtig genoeg in het beschouwen van de staat van de geest, zul je er innerlijk op reageren. Doordat je erop reageert zullen emoties en mentale associaties toenemen (papañca) en uitgroeien tot een 'groot vuur' wat je instabiel maakt. Maar wanneer je alleen maar heel aandachtig je mentale toestand bespiegelt en je op geen enkele toestand reageert, kan het vuur niet groter worden omdat het geen brandstof meer krijgt. Door er geen voeding aan te geven laat je jezelf door niets in beroering brengen. Dit is wat we gelijkmoedigheid (upekkha) noemen. Ook in dit geval is het aandacht dat het belangrijke werk heeft gedaan.

Juist begrip kan niet worden ontwikkeld middels horen zeggen, het naleven van dogma's etc. Begrip oftewel inzicht moet van binnenuit ontwikkeld worden middels eigen inspanning. Eenmaal ontwikkeld is de geest tot eenheid gebracht of simpel gezegd: eenvoudig. Dit is niet de gecompliceerde geest die verdeeldheid zaait en moeilijkheden creëert, maar vriendelijk en mededogend is. Samen met mentale factoren als verdraagzaamheid, gelijkmoedigheid en rechtvaardigheid kunnen deze alleen ontwikkeld worden naargelang het juiste begrip zich ontwikkeld. Dit zijn allemaal zaken die zowel de persoonlijke sfeer als de onmiddellijke omgeving (zoals gezin, werkomgeving, maatschappij) van groot voordeel zullen zijn.