Toespraak tot Gotami

Gotami Sutta

Aldus heb ik gehoord. Eens verbleef de Gezegende te Vesali, in het Puntdak klooster in het Grote Bos.

Toen naderde Maha Pajapati Gotami de Gezegende, en nadat zij hem genaderd was, maakte zij een buiging voor de Gezegende en ging aan zijn zijde staan. Toen zij daar zo aan zijn zijde stond, zei ze tegen de Gezegende: "Het zou goed zijn, bhante, wanneer de Gezegende mij in het kort op een dusdanige wijze de Dhamma onderwijst, dat ik, na de Dhamma van de Gezegende gehoord te hebben, alleen zal leven, in afzondering, aandachtig, ijverig en vastbesloten."

"Gotami, de dingen waarvan jij weet: 'Deze dingen leiden naar hartstocht, en niet naar hartstochtloosheid; naar het aan banden komen te liggen, en niet naar het ongebonden zijn; naar zelfverheffing, en niet naar zelfoverwinning; naar aanmatigende ambitie, en niet naar bescheidenheid; naar ontevredenheid, en niet naar tevredenheid; naar het verstrikt raken in, en niet naar afzondering; naar luiheid, en niet naar volharding; naar het bezwaard zijn, en niet naar het onbezwaard zijn', dan kun je met duidelijkheid stellen: 'Dit is de Dhamma niet, dit is de Vinaya (de regels) niet, dit is niet de Leer van de Meester.'"

"Als voor de dingen waarvan jij weet geldt: 'Deze dingen leiden naar hartstochtloosheid, en niet naar hartstocht; naar het ongebonden zijn, en niet naar het aan banden komen te liggen; naar zelfoverwinning, en niet naar zelfverheffing; naar bescheidenheid, en niet naar aanmatigende ambitie; naar tevredenheid, en niet naar ontevredenheid; naar afzondering, en niet naar het verstrikt raken in; naar volharding, en niet naar luiheid; naar het onbezwaard zijn, en niet naar het bezwaard zijn', dan kun je met duidelijkheid stellen: 'Dit is de Dhamma, dit is de Vinaya, dit is de Leer van de Meester.'"

Dat was wat de Gezegende zei, en blij van hart, vond Maha Pajapati vreugde in zijn woorden.